Rachel Rose Ramsey

Konu: Rachel Rose Ramsey Perş. Nis. 30, 2009 9:19 pm

Rachel ,içine kapanık ,yalan söylemeyen ama çok akıllı bir kızdı.Annesi hep onun iyi yönleriyle övünürdü.Asla şikayet etmezdi kızından.Kızı onu hayal kırıklığına uğratacak bir kız değildi.Bunu anlamak zor değidi.Rachel,herkes tarafından ilgi çeker,sıcakkanlılığıyla sevilirdi.Asla yalan söylemezdi sevdiklerine.Asla hakısızlığa uğramayı kendine yediremezdi.O küçük elleriyle,ona buna vurup dağıtırdı ortalığı.Sade,sakin fakat bir o kadarda güzel bir yaşamı vardı.Ta ki Dört Nisan'a kadar...

Rachel, güneşli bir sabahta kuşların cıvıltısıyla uyanmıştı.Mutluydu.O günün güzel olacağını hissediyor daha da mutlu oluyordu.Küçük odasının küçük penceresinden baktı dışarı o mavi gözleriyle.Köpeği Marty dışarıda sanki onu çağırırmışçasına havlıyordu.Yanında da babası ona aşağıya gelmesi için el işareti yapıyordu.Rachel hemen yeni aldığı giysilerini giyip,saçlarını topladı.Sonra koşarak merdivenlerden aşağıya indi.Babasını gördüğünde koşarak sarıldı ona ve yanağına kocaman bir öpücük konudurdu."Günaydın baba!" dedi ve gülümsedi babasına.Annesi kahvaltıyı hazırlıyor olmalıydı.Hızla eve girdi.Yine hızlı adımlarla mutfağa doğr ilerledi.Annesi yine o lezzetli yemeklerinden yapmıştı.Onu da öptü yanağından ve"Karnım oldukça acıktı.Biraz çabuk anne!"dedi annesine.Annesi tamam dercesine başını salladı ve işine döndü.Rachel koşarak bahçeye gitti.Babası sanki onu bekliyordu.Sessizce"Gel Rachel"dedi...

Rachel şaşkınlıkla ilerledi.Ayakları geri gidiyordu.İçinden bir ses kötü şeyler olacak diyordu sanki ona.Babasının yanına gitti.Düzgün bir şekilde oturdu ve babasının konuşmasını bekledi.Babası söze girdi;"Rachel artık on bir yaşına gireceksin.Her şeyi öğrenmelisin.Aslında ben bir iş adama değilim tatlım...Hogwarts'da bir profesörüm.Sende orada öğrenci olacaksın.Şimdilik sana sadece bunları söyleyebilirim.Oraya gittiğinde her şeyi anlayacaksın."Rachel şaşırmış bir ifadeyle,"Orası da neresi baba?"dedi.Babası ona daha sonra öğreneceğini söyleyerek başından attı.Rachel kahvaltı boyunca bunu düşünüp durdu.Rachel annesinin de böyle gizemli bir yerde çalıoşıp çalışmadığını merak ediyordu.Kahvaltının tam ortasında"Anne,sende bir profesör müsün?"dedi.Annesi şaşkınlıkla cevapladı"Evet Rachel.Zamanı geldiğinde her şeyi öğreneceksin.Şimdi yemeğini ye lütfen."dedi.Rachel bunları gün boyu aklından çıkarmadı.

Rachel bu olanlara inanamıyordu.Nasıl oluyorda böyle bir şey oluyordu?Nasıl saklamışlardı bunu ondan?Yoksa sadece bir şaka mıydı bu?Tüm bunlara yanıt arıyordu.Hogwarts açılış gününe kadar hep Hogwarts'ı düşündü durdu...

Sonunda Hogwarts açılış günü geldi.Anne ve babasıyla Howarts'a geldi.Orada bütün gizem ortaya çıkmıştı.Birçok arkadaş edinmişit ve bu arkadaşları da Rachel ile aynı durumu yaşamıştı.Çoğunun anne babası profesördü.

Rachel sonunda 1.Sınıf Slytherin öğrencisi seçildi.Babası buna sevindi çünkü kendisi de bir Slytherin öğrencisiydi.Rachel çokdan buraya alışmıştı.Dersleri de oldukça iyiydi.Derslerde kabiliyeti profesörlerin ilgisini çoktan çekmişti.Bina başkanı olması onu daha da tanınır bir kız yaptı.Slytherin öğrencilerinin en hırslısı Rachel idi.

Annesi onun bu akdar büyüdüğüne inanamıyordu.Bu duyguya Rachel 4.Sınıfa geçtiğinde edindi.Kendisini yaşlı hissediyordu.Rachel,annesi bunları söylediğinde gülüyor,onun hala genç olduğunu söylüyordu.Annesinin sadece kötü düşünceler içinde olduğunu düşünüyordu fakat,o istesede istemesede annesi yaşlanıyordu.Bu babası içinde geçerliydi.

Rachel takım seçmelerine katıldı.Çok heyecanlıydı ve bu takıma girmeyi çok istiyordu.Takıma büyük başarı getireceğine inanıyordu.Seçmeler bitene kadar annesinin ve babasının başının etini yedi.Sonunda takım kaptanı olarak takıma girmeye hak kazandı.O kadar sevinçliydi ki,hırslı olduğu için kendisiyle övünüp duruyordu.Onun mutlu olması anne ve babasını da mutlu ediyordu.

Hogwarts'da savaş vardı.Beş yıl sonra savaş çıkmıştı ve Rachel ilk savaşın içindeydi.Birçok lanetli büyü yapıyor,çok şaşırıyordu.Birçok profesör ve öğrenci hayatını akbetmişti bu savaşta.Kendi kendine onlar için savaşmaya söz vermişti.Birçok ölümyiyen öldürdü.Amacı Voldemort'u da öldürmekti fakat onun ne kadar güçlü olduğunu bilmiyordu.

Savaş günlerdir sürüyordu.Rachel oldukça yordundu.Bir kuytu buldu ve burada uykuya daldı.Uyandığında kendini bir büyük saolnda buldu.Şaşırmıştı buraya ansıl gelmişti?Hemen etrafına bakındı ve karşısında kin duyduğu Voldemort'u gördü.Büyük bir öfkeyle asasını aldı eline.Ona doğru tuttu ve"Senin sayende bir çok arkadaşım öldü.Sevdiğim profesörler de.Artık sende öleceksin!"dedi.Voldemort"O kadar kolay değil küçük hanım.Henüz aştıncı sınıf öğrencisisin.Sende iki kat daha güçlüyüm.Slytherin'li olman hiçbir leyi değiştirmiyor."dedi.Rachel çok sinirlenmişti.Fark ettirmeden odaya göz gezdirdi.Burası oldukça karanlık ve ürkütü bir yerdi.Sordu"Burası neresi?"dedi.Voldemort onu dinlemeden savaşa geçmek istediğini belirtti.Voldemort işini biliyordu.Onu kızdırarak oyuna getirecekti.Rachel malesef bu oyuna kandı...

4 Nisan Çarşamba günü bir "Avada Kedavra!"ile hayatını kaybetti.Ailesi isyan etti.Hogwarts'da üç yıl hizmet verilmedi.Hogwarts'ıon gözde kızının hayatını kaybetmiş olması herkesi yaralamıştı.Onun geleceği parlaktı.Herkes böyle düşünürdü.Voldemort acımasızlığıyla bir ışığı daha söndürmüştü...

Her savaşta hedef Voldemort oldu.Rachel'in intikamı alınacaktı.Kimse ölümyiyenleri düşünmüyordu.Sadece Voldemort'u öldürmek istiyorlardı.Rachel'ın düşmanları bile Voldemort'u öldürmek için uğraşıyordu.O günden beri Hogwarts'da her Dört Nisan'da Rachel anıldı.Rachel artık bir efsaneydi kimilierine görekimilerine göre söndürülmüş bir mum...

Konu: Geri: Rachel Rose Ramsey Perş. Nis. 30, 2009 9:32 pm

Betimleme: 9
Açıklık: 7
Noktalama: 8
Hayal gücü: 4
Akıcılık: 4
Uzunluk:5

Toplam: 37 puan. Gulyabani/Skeleton/Dükkan Sahibi/Öğrenci/Şifacı